καθημερινότητα < καθημερινός + ότητα // καθημερινότητα θηλυκό (δόκιμο κυρίως στον ενικό - το σύνολο των δραστηριοτήτων και συνηθειών που συνθέτουν μια συνηθισμένη μέρα - ο κινηματογράφος είναι μέρος της καθημερινότητάς μου - (αρνητικά) η συνήθεια πράξεων ή/και σκέψεων που εκτελεί (ή έχει) κανείς μηχανικά, αυτόματα, χωρίς να το συνειδητοποιεί, η ρουτίνα, η καθημερινή επανάληψη πράξεων χωρίς ενδιαφέρον που οδηγεί στη φθορά - με έχει κουράσει πια η καθημερινότητα, θέλω να φύγω μακριά * από το: http://el.wiktionary.org/wiki
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η εξουσία χαρίζει τα αγαθά της μόνο σε όσους επιθυμούν να την υπηρετήσουν". Μιχ. Σπέγγος "Η εξομολόγηση ενός πυρην. φυσικού".
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016

Όλα αυτά τα στοιχεία μήπως δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;

Eρώτηση 1:
Πώς γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ διάσωση, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;
Ερώτηση 2:
Πώς γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να ” ξετινάξει” μία χώρα;
Ερώτηση 3:
Πώς γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά Εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;
Ερώτηση 4:
Πώς γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;
Ερώτηση 5:
Πώς γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται διάσωση ή περικοπές;
Ερώτηση 6:
Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 0,5 τρις που χρωστάμε εμείς;
Ερώτηση 7:
Πώς γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της Γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;
Ερώτηση 8:
Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;
Ερώτηση 9:
Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;
Ερώτηση 10:
Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;
Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;
Κ. Τοκμακίδης

Καθηγητής Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης

________________

Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2016

ΜΑΣ ΠΗΡΕ 400 ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ ΚΑΙ 200 ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΑΜΕ.

Μας πήρε 400 χρόνια να ξεσηκωθούμε και να απελευθερωθούμε από την τούρκικη σκλαβιά και ακόμα σήμερα 200 χρόνια μετά, δεν έχουμε απαλλαγεί από τους νεοκοτζαμπάσηδες και τον ραγιαδισμό.

Φαίνεται πως εμείς οι Έλληνες, παρότι είμαστε ευφυείς και παρότι
μας αρέσει η ατομική ελευθερία, εντούτοις έχουμε και κάποια σοβαρά ελαττώματα. Προσαρμοζόμαστε σχετικά εύκολα σε όλες τις συνθήκες, όσο άσχημες κι αν είναι αυτές και ταυτόχρονα ο εγωϊσμός και ο ατομικισμός μας, μας οδηγούν στο να ψάχνουμε να βρούμε την ατομική διάσωση και το ατομικό βόλεμα και όχι την διάσωση όλων μαζί. Λες και μπορεί ο καθένας να διασωθεί όταν οι γύρω του είναι κατεστραμμένοι.
Μας πήρε λοιπόν 400 χρόνια να απελευθερωθούμε από την τούρκικη σκλαβιά και τώρα, 200 χρόνια μετά, συνειδητοποιούμε ότι ποτέ δεν πάψαμε να είμαστε ραγιάδες. Μόνο που οι τότε Έλληνες κοτζαμπάσηδες που μεσολαβούσαν μεταξύ της τούρκικης αρχής και του ραγιά, έγιναν μετά πολιτικοί νεοκοτζαμπάσηδες, που εξακολουθούν να μεσολαβούν μεταξύ ενός αυτονομημένου από την κοινωνία κράτους – παράρτημα ξένων συμφερόντων, που δημιούργησαν οι ίδιοι και του Έλληνα νεοραγιά.
Μας πήρε λοιπόν 200 χρόνια να συνειδητοποιήσουμε ότι στην ουσία ποτέ δεν ζήσαμε ελεύθεροι. Αλλά τώρα ήρθε η ώρα να απελευθερωθούμε από τους νεοκοτζαμπάσηδες και τον νεοραγιαδισμό. Να ζήσουμε επιτέλους πραγματικά ελεύθεροι.